Kim inanırdıki 50 kuruşluk gazoz şişeşinin yalnızlığı hatırlatacağına? Üzerinde bunca umutsuzluğunu taşıdığına kim inanırdı bir küçük yeşil şişenin yanlız kaldığına. Dokunmak, hissetmek, söylediklerini dinlemek, en sonunda yanlızlığa gömülmek. Yakışmıyor sana yüzünü asmak. Artık güzel kelilemer dökülmüyor dudaklarımdan, şiirler yazamıyorum eskisi gibi. Umutla bakamıyorum ıssız sokaklara, yanlız kalmışlara. Umutsuzluk çekiyor içine düşüyorum düşüyorum düşüyorum...
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder
Yaz yaz hiç çekinme canııım ne gerek var? aramızda yabancı mı var sanki?