10 Şubat 2011 Perşembe

Yarım kaldı bir şeyler

Bazen bendeki şansa gerçekten inanamıyorum!

Dün gece Zek ile konuştuk. Bir sürü konuştuk hatta. Gece bilmem kaçta tam ben sustum, bi kaç dakika sonra o mesaj attı ''senden hoşlanıyorum sanırım'' diye. Nasıl mutlu oldum ama böyle kalbim bi garip oldu. Saniyelerce eknara bakıp kaldım. Sonra şaka yapıp yapmadığını falan sordum. Şaka olmadığını söyledi. Ben hala şaşkın kaldım öyle. Sonra bende hoşlandığımı falan söyledim. Öyle bi süre daha konuştuk ama hala sevgili değiliz. Öncelikle o kendinden emin değil. Sonraki kısmını bilmiyorum.

Zek ile ne kadar mutlu olabilirim yada onun yaralarını ne kadar sarabilirim bilmiyorum. Onunla konuşurken çok rahatım. Çok mutluyum. Ama bilmiyorum ki sevgili olunca bir kez herşey değişir. Belki bizde eğer sevgili olursak değişiriz. Bilmiyorum ya herşey karışık azıcık.

Annemi gönderdim şimdi. Beni veletlerle yanlız bırakıp gitti. Sabahtan beri ev misafir kaynıyor. Mübarekler nerden buldularsa bu günü. Hele aralarında bi tane erkek velet var. Sesi tiz mi tiz. Bi konuşuyo benim kulaklar gidiyo.Sonra bu velet çok yaramaz. Sinirimi bozdu. Benim çocuğum olsa ağzına bi tane çakardım kesin. Telefonlarımı alıp eline karıştırmaya çalışıyor, kitaplarıma bulaşıyor, laf atıyor, Pc'me elleşiyor. Döverim lan ben bunu .Hala evde bide! herkes gitti bu velet evde. Tutucam ensesinden koyucam kapının önüne o zaman görecek. Of of çok sinirlendim bak şimdi.

Annemin olmayacağı 3 gece. Bu gece gitti. Yarın gelecek veletleri de alıp bi kez daha gidecek. Sonra pazar sabahına kadar yok. Pazarda ben gidiyorum zaten... Annemle doğru düzgün vakitte geçiremedim hee. Sadece bir an yanlız kaldık onda da annem ineği sağmakla meşguldu. Sonra pek konuşamadık. Tatil resmen boşa gitti yani. Sonuçta annemle vakit geçiremeyeceksem ne önemi vardı tatilde olmamın?

Neyse ne. Yarın gece evde tamamen yanlızım. Bu gece de inekçiklerimize ben bakacağım. Aman ne güzel(!) O küçük buzağı yani Araz abinin verdiği isimle Masal olan varlık benden çok korkuyo ya. Ama tüyleri yumuşacık böyle. Hani sarılıp uyuduğunuz oyuncak ayılar varya ondan daha yumuşak. Yatağıma sığacak -he bide rahat duracak olsa- alıp uyurdum ben onunla. Evde yanlız kalacak olmanın en kötü tarafı yazın olan olaydan sonra koykuyor olmam. Şimdi o olayı hiç anlatamayacağım.

Neyse sıkıldım ben yazmaktn ya. Gidiyorum akşam belki yazarım tekrar.

Hiç yorum yok :

Yorum Gönder

Yaz yaz hiç çekinme canııım ne gerek var? aramızda yabancı mı var sanki?