Bir taraftan mutluyken diğer şeyler mutlaka altüst olmuş oluyor

Ne kadar olmayacak desemde bir kez daha büyük konuştuğum için sözümü tutamıyorum.

Ben bu çocuğu anlatmamak için zor tutuyorum kendimi. Hatta tutamıyorum bakıyorum yazdıklarım onun hakkında kapatıyorum geriye, çünkü salakça bir kararla artık onu anlatmayacağım demişim dimi ama. Ya iki gündür konuşuyoruz biz - gerçi hep konuşuyoruz biz- neyse iki gündür daha bi mutluyum. Dün zaten tamamen koptum dünyadan kanatlarım olsa uçup giderdim yani. Ben martta izmire gelebilirim dedim buna, bir sürü hayal ve planlar belirdi tabii aklımızda. Hatta uygun olursa direk uçakla gideceğim yani. Şimdi baktımda ben vazgeçtim uçaktan ya. Bir sürü yol derdi falan, sıkar beni o. Birde fiyat olarak aşar beni o. Zaten bursumu alınca gideceğim. Neyse ya çok mutluyum ben bununla utanmasam direk aşkım diye atlayacağımda biz hala sevgili değiliz. Ne de çok şikayetçi oldum bu durumdan dimi? Algılarımın dışında olunca bu durum ister istemez şikayetçi oluyor insan. Şimdi ben avea hattımı bunun için kullanıyorum sadece Zek mesaj atıyo yani. Arada aveanın kendisi mesaj atınca deli oluyorum çünkü adamlar umudumu kırıyorlar. Az önce de aynen böyle olmuştu da. Şimdi kendisi de mesaj attı, dersi bitmişte.

Bir sürü şey oldu ben buraya yazamadım. Sevgilisi hasta oldu Işık'ın bilin bakalım kim hastaneye götürdü? tabii ki ben! Sabahın köründe kalkıp ağrıları var diye kızı acile götürdüm. Taksi tuttum lan bide! Düşündükçe afakanlar basıyo. Gittik biz bununla acile Gazi'nin. A blok ama hiç bir şekilde Acil servis yazmıyo yakşaltık falan bi tane a4 kağıdına acil servis yapıp kapıya yapıştırmış manyaklar. Miller nerden görsün o kağıdı dimi ama. Neyse girdik içeri bakıyorum bakıyorum algılayamıyorum. Güvenliğe sordu şunu şunu yapın dedi. Orda cam duvarın ardında bekleyecekmiş bu, tam aldım götürdüm güvenlik durdurdu beni cam duvarın ardına geçirmiyor. Oraya sadece hastalar girermiş. Ayaklarım koptu dışarda beklerken öldüm yanlızlıktan sıkıntıdan. Sabah 11'de koydum bunu hastaneye 2:30 da çıktık. Erken çıktık yine gerçi. İboy'da geldi hastaneye benim yanıma. Özlemişim lan keretayı vakit geçiremiyoruz pek onunla da. Neyse öyle otururken Işık'ta geldi hastaneye dersi bitince. Sonra çıktık yurda geldik yattım. Uyumadım ama paso yattım.

Tarihini hatırlamadığım bir zamanda Bek ile kavga ettik. Akşam olmuş hatta gece yani. İzmirden konuşuyoruz Bu Zek'in izmirden olduğunu öğrendi. Daha önce söylemiştim ama aklında unutmuş sanırım. ''İzmir hevesin belli oldu yani'' dedi. ''Hmm'' dedim sadece.''izmire benim için gelmeyeceksin yani aslında'' dedi.''Böyle birşey söylemedim izmire gelirsem bu herkes için olacak ne sana ne de onlara'' dedim.''izmire geleceksen beni görmeye gel kardeşim.1 saat benle 1 saat onlarla takılacaksan ayrı bi gün ayarla kendine.izmire geldiğin zaman sadece seninle sen gidene kadar vakit geçirmek istiyorum'' dedi. ''Hmm bu biraz fazla bencilce olmazmı'' dedim. ''Tamam onlarıda gör tabii ki.ama güzelce gezdikten sonra seninle yapacaklarımızı yaptıktan sonra olur mu ne onlar ne arkadaşların umrumda değil hiç biri.ben ablamı özledim doyasıya onunla konuşmak istiyorum..'' Dedi bu. Benim kayış orda koptu. Deli oldum sinirlendim. ''Benim umurumda çıkmam gerek şimdi'' dedim bırakmadı. ''izmire geldiğinde seninle yapacaklarımızı yaptıktan sonra arkadaşlarınla görüşürsün tabii ki bende yanında olurum zaten'' dedi. Bunun için söz veremem onlarla da yanlız görüşmeyi tercih ederim çıkmam gerek dedim. Benden önemli ne işin varsa git dedi... Ordan sonra kavgamıza -ki bu şimdiye kadarki en büyük kavgaydı- telefondan devam ettik. Onu hiç olmadığı kadar kırdım. Bir yerlerde hak ettiğini düşünmüyor değilim ama bu kadar yapmamalıydı o benim kardeşim ama tüm dünyam değil ki hayatıma bir biçimde karışması egemenliği deli ediyor beni... Bu arada 21 şubat gecesi kavga etmişiz, ve hala konuşmuyoruz...

Daha anlatacaklarım vardı da unuttum gene. Ya ben Zek'i çooook seviyorum. Sevgilim olsun o benim noluuuurrrrr..