21 Nisan 2011 Perşembe

Bütün gereksiz şeyleri bir araya topladım en sonunda anladım yanlızca benim gereksiz olan.

Kaybetmek onu. Ben aramasam aramayacak. Sormasam sormayacak. Konuşmasam konuşmayacak. Düşünsemde düşünmeyecek. Endişelensemde sonuç yine aynı o beni hesaba katmayacak. Belki tüm bunları yapıp bana belli etmeyecek. O halde neden konuşmak için uğraşmasın ki? Neden bir şeyleri belli etmesin ki? Bir küçük çocuk gibiyim gösterdiğim kadar ilgi bekliyorum belki. Ya da o kadar olmasa bile birazcık ilgi çokmudur ki? Ya da bir nasılsın? 5 dklık bir sohbet? O'na vakti varken bana olmaması? Çokmu yoğundu? Çokmu işi vardı? Ama onunla istediği her şeyi yapabiliyordu. Kıskançlıkmı bu? Sanmıyorum diğerini değil arkadaşımı istiyorum çünkü. Diğerleri gibi kolayca vazgeçemiyorum da. Başkası olsa umurumda olmaz çünkü biliyorum ama o olunca beni farketsin diye sanırım yapmadığımı bırakmadım maalesef sonuç yine aynı. O beni görmüyor. Aylar önce bir kehanet gibi söylediğim onun hayatından gideceğim sözleri ister istemez gerçekleşiyor gibi ve ben bu kez bunu durdurmak için çalışmayacağım. Giderse dilediği gibi gidebilir bu onun tercihi olacak. Çünkü hayat onun benim değil.

Hiç yorum yok :

Yorum Gönder

Yaz yaz hiç çekinme canııım ne gerek var? aramızda yabancı mı var sanki?