Yazacağım çok şey varda şimdilik vaktim yok sadece buz patenini anlatacağım. Dün Işık söyledi gidelim sınıftan kızlarda falan olacak dedi. Kabul ettim. sabah dikildi başıma kaldırdı. Kahvaltı falan yaptık sonra yürüyerek 7. caddeye gittik. Hatta tandoğan metrosunun oralarda bi yerdi. Kızları bekledik biraz arkadaşlarını. Özge'si var bunun bi tane arada mesajlaşmalarını falan görüyorum hatun kafa dengi geldi. Ama gelen kızlarda Nur daha tatlıydı birde gamzesi var yerim ya. He bide Betülmü ne vardı adını hatırlamıyorum tam.
İçier girip kenardan izlemeye başladık seansa daha çok vardı. Herkeste nasıl bi korku varsa Nur ile Özge daha önce kaymışlar biliyorlar. Biz normal pateni bile yapmamış insanlar olarak hangi akla hizmet oraya gittik bilmiyorum. Zaman yaklaşırken patenleri giydik piste yaklaştık durmak mümkün değil ya. Düşmüyoruz ama kenardan tutuyoruz hepimiz. Öyle yürüyoruz. Nur bi zaman sonra bıraktı ellerini kız gayet güzel kayıyo. Biz geri kalanlar Yürümeyi yeni öğrenen çocuklar gibi tutunarak gidiyoruz. En arkada ben kimse görmesin diye. O arada Işık bilerek düştü açılışı yapmak için. Daha sonralar herkes açıldı tabii Betül hariç. O hala ellerini bırakamıyor. Sahayı yarım tur attıktan sonra bi çok kişi ortalara gelmişti. Oralarda bi yerde etrafımızda fır dönen bi çocuk bize nasıl kayacağımızı gösterdi kısaca. Onlara bakarken içi gidiyo insanın be. Bende böyle yapabilsem diyorum. Pişman değilim ama çok düştüm. Bacak kadar bi çocuk nasıl artistik hareketler yapıyo. Dengede durmak ne zor iştir. Hele dönmek. Tam hızlanıyorum karşıya doğru durmayı da bilmiyorum küt diye duvara yapışacağım diye korkuyorum.. Çıkmaya yakın o bacak kadar çocuklardan birine sordum nasıl duracağız diye (ufaklık birgün bu yazıyı bulursan da okursan ulaş bana olur mu çok şey öğreneceğim senden ;) ) Gösterdi. O arada Işık ile yarış yapıyorduk onu geçmiştim kıza sormak için durdum. Öğrendikten sonra yarışa geri döndüm rahatım çünkü Işık hızlı değil. Ulaşamadan yeni öğrendiğim durma işini becermek için oyalanırken kendimi pat yerde buldum. Daha ayakta duramıyorum diyesim varda. Neyse ben yerde dururken Işık yaklaştı o hırsla nasıl kalkmışsam yarışta geçtim ama. Ufaklık bi daha geldi bi anda kalkma abla birşey olur sonra dedi. Ama artık çok geç. Seans bitti çıktık. Yurda geldim. Omuzumun ağrıdığını farkettim. Nereme dokunsam ufak ufak ağrıyorum. O kadar çok düştüm ki. Ama uslanmak yok öğreneceğim ve yapacağım o işi daha iyi bi şekilde. Şimdi normal hızla kayıyorum arada hala düşüyorum hem ilkti canım o herkes düşer :Pp Daha çok ayrıntıya vakit yok yazamıyorum. 
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder
Yaz yaz hiç çekinme canııım ne gerek var? aramızda yabancı mı var sanki?