Sessizlik

"Ona daha yakın olmak istiyordum, başkaları içinse tamamen görünmez..."

The Quiet 2005 yapımı bir film. Aslında bunu aylar önce izledim. Bazen gözüm takıldıkça izliyorum işte. Filmde farklı gelen bir şey var. En çok etkilendiğim filmler listemde ilk 10'a girer yani. Belki daha önce böyle bir film izlemediğim içindir ya da belki sadece kendimi görmüşümdür kıyısında köşesinde.

Bende kendi hayatımdan kaçmak için kitaplar okurum ya da filmler izler bir şeyler yazarım. Bundan daha fazlasını istiyorum bazen. Gerçekten o kız gibi görünmez olmak tamamen. Bazen kimsenin beni tanımadığı ve tanımayacağı bir yerde başka bir hayat istiyorum. Bazen korkmadan saatlerce tek başıma yürüyebilmek istiyorum. -Bazen sadece ölmek istiyorum...- Korkularımla beraber.

Çok şey yazmak istedim bugün. Olayları değilde duygularımı. Çünkü henüz tarif edemediğim garip bir haldeyim. Arada bir vuruyor işte bu da bana. Karanlıkta boşluğa dalıp saatlerce oturmak gibi. Burada karanlık ya da yalnızlık yok. Oysa yalnız olmayı her şeyden çok istiyorum şuan.

Yine de biliyorum ki hiç bir şey filmlerdeki gibi değil. Hiç bir zaman benim hayatıma sihirli bir dokunuş yapabilecek kadın gelmeyecek. Her şeye baştan başlayıp birlikte düzenleyemeyeceğiz hayatımı. Hiç bir zaman fırtınalardan sonra kimse benimle olamayacak ve ben her zaman fırtınaları yalnız atlatacağım. Çünkü acılar daima yalnız yaşanır, paylaşılmaz...

"İnsanlar hep fırtınadan önceki sessizlikten söz eder ama kimse sonraki sessizlikten bahsetmez. Fırtınadan sonra en azından gerçekten geçtiğini bilirsiniz"