2 Aralık 2012 Pazar

Zamansız

Her şeyin başlangıcı olabildiği gibi hiç bir açıklama olmadan bitirme hakkına da sahipti. Hiç bir şey söylemeden gitme hakkına da tabii. Hiç hissetmediğim huzuru bulmak için şans verebiliyordu da. Anlamadım onu hiç bir zaman tam olarak, ne yapacağını önceden kestiremediklerimden o. Hadi gidiyoruz deyip ben o gün maça da götüren, mangal yapmaya da götüren o. O okuldan sonra tekrar göremeyeceklerimden. Ve yine o kaybetmekten daha şimdiden korktuğum biri... İnsanın karşısına kaç kez böyle bir arkadaş çıkar bilmiyorum.

Aslında iyiyim şu ara. Yani iyi olmalıyım düşünmeden birazda dengesizce yaptığım hareketlerimin sonucunu biraz ağır "ödeyeceğim" Hani uzun zaman bir şeyi istersin ve sonunda sahip olursun ya bu da onlardan biri. Şimdi elimde ve benimle ama ben ona sahip olmak için katlandıklarım ve katlanacaklarımı düşünüyorum. Haftaya annemi görebilseydim iyi olabilirdi.

Yeğenim oldu yine. O kadar çok bebek var ki sülalede, çoğalmak bizim aile için basit bir şey. Geçmişte savaşı bizimkiler besledi deseler şu anki duruma bakarak kesinlikle inanırdım. Gerçi bizimkilerden hiç senin büyük büyük .... savaştaydı diye bir şey söylediklerini duymadım. Savaşa giden vardıysa bile bizimkiler kişisel mevzularını daha önemli buluyor. Ailenin bütün iç meselelerini defalarca dinlemişken hepsinin gördüğü ve o yıllarda yaşadığı darbeler hakkında tek kelime duymadım ben. Darbeleri burada üniversitede öğrendim desem kesinlikle bu yalan olmaz yani. Ailecek sanırım savaşa böyle tepki veriyor da olabiliriz. Konuşmazsak yoktur.

Aslında ben sadece yeğenim ve geri kalan bebeklerden bahsedecektim bugün. Bu yeni doğan o kadar tatlı bir şey ki. Yerim ben onu ya. Daha 2 aylık ve şimdiden çok güzel bir bebek yani. Onun abisi de öyle tatlıydı. O abim ve yengemden gelen genetik bir şeyler var. Yoksa böyle tatlı çocuklar bilemiyorum yani. Benim çocuğum öyle olmaz bence yani. Bebeklik resmimi gördüm ben çok çirkin bir şeymişim ve yıllar kesinlikle bunu değiştirmiş değil. Hala çok çirkinim. Yani haklı sebeplerle kendi çocuğumun tatlı olmasını bekleyemem. Yine de kargaya yavrusu kuzgun görünür derler ama bakalım.

Ablam var ya hani benim. Öyle düşündükçe derinlere daldığım birazcık. Öyle uzun yazmayacağım sadece onu çok seviyorum, bunu diyecektim.

Damla'nın doğum günü geldi ve geçti istediğim gibi bir kutlama yapamadım zira ailesi geldi onu aldı götürdü ve sevgilisi ile de boş yere tartışmış oldum. Vakti geçtikten sonrada sinemaya götürdüm işte ne kadar mutlu oldu bilmiyorum. Keşke zamanında yapabilseydim tüm bunları o zaman daha iyi olabilirdi yani.

Abim okul bittiği zaman bana bilgisayar alacağını söylüyor. Bu sözü teee yıllar önce vermişti ben bile unutmuşum yani o kadar eski bir söz. Geçen söyledi hatırlıyorsun değil mi diye, hatırlayabilmek için düşünmem gerekti. Okul bitmese de yani uzayanları da sayarsak hala alır mı acaba bana bilgisayar. Daha da önemlisi benim yaşlı bilgisayarım uzatmalarını oynuyor o dayanabilir mi acaba?

Hayat bazen neyi istediğimden emin olamadığım kadar karmaşık geliyor. Öyle ki ne yaptığımı ve nerede olduğumu anlamıyorum. Ve bir şeyleri ne için yaptığımı...

Hiç yorum yok :

Yorum Gönder

Yaz yaz hiç çekinme canııım ne gerek var? aramızda yabancı mı var sanki?