Her gördüğüm resme uygun bir hikayem var ama hafızam iyi değil ki anlatayım.
Şimdik size facebookta görüp aldığım bir resmi ekleyeceğim. Yatak odamın öyle bir şey olmasını hep istemişimdir mesela. Biz küçükken daha önce de bahsettiğim çardağımıza yorganlar çıkartır orda yatardık. Yazın yıldızlara bakarak uyumak güzel oluyordu. Öyle sağda solda uyuma gibi bir özelliğim var hiç yerimi şe etmeden uyurum yani. İşte teee o vakitlerden kalma bişey bu da. Çoook küçük ve masumkene ben bayramda seyranda tatilde her bahaneye köyde biten amcalarım ve onların yığınla çocukları vardı. Komşularda var tabii. Böyle otuz tane çocuk bi araya gelince her oyunu oynardık işte. Pekte yaramazdık 3 tane evin altını üstüne getirirdik. Bizimki büyüklüğünden güzeldi ama çok kalabalık olurdu. Amcamlarınki küçüktü ve babaanneminki ıssız ve bir çok oyuna müsaitti işte. Bunları niye anlatıyorsam. Sonuç olarak şimdi ne yıldızların altında uyuyan biz varız. Ne de köye gelen kuzenlerim. Çocukken bi yerden ayrılmadığım komşu çocuklarına şimdi selam bile vermez olduk. Büyüdükte ne kazandık ki. Aksine her şeyi kaybettik...Şimdi Miray'la her şey yolunda. Çok fazla ayrıntıya giremeyeceğim her zamanki gibi. Damla hazırlanıyorda şuan dışarı çıkacağız eski staj yerimize gitmek istiyor ama ben pek istemiyorum bakalım napcaz. Belki can sıkıntım geçerse akşam yazarım yine bir şeyler...
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder
Yaz yaz hiç çekinme canııım ne gerek var? aramızda yabancı mı var sanki?