7 Şubat 2012 Salı

Yılda bir kez hatırla beni

Öyle yabancı geldin ki kardeş gibi göremedim seni.

Dedem öldü geçen günlerden birinde. Sayamadım hangisiydi. Aynı gün anaannem de yatıyordu hastanede. Annem yanımdaydı. Ağladı, duruldu, ağladı, duruldu... Konuyu değiştirmek için uğraştığım zamanlar oldu. Komşular geldi gitti. Zaten hastaydı daha kötüledi tansiyonu. Cenaze için büyük ablam ve abim geldiler eve. Geri kalanı direk oraya gideceklerinden görmedim ben. Bir gece kalacaklardı. Malum köyde soba tek odada yanınca herkes orda yatmalıydı. Yani ben ablamla yatacaktım. Öyle büzülüp duvara yapışarak uydum işte. Araya yıllar ve zaman girince konuşacak bir şeyi olmuyor insanın. Her gün annem için eve gelen misafirlerden farklı davranamadım onlara. Sadece hitabımda abi, abla vardı işte. Dizilerde kardeşleri ile vakit geçiren insanlara hep özenmişimdir. Her zamanda benden küçük kardeşim olsun istedim. En küçük benim dahası baba yok nasıl olacaksa artık. İşte böyle 6 kardeşin içinde yanlız olmak.

Şimdi ankaradayım burda da 6 kişilik odada bir ben varım. Kalanı gelmedi henüz. Ne zaman gelirler onu da bilmiyorum. 

Şubat gelmiş ya farkettirmeden. Bu sevgililer günü demek. Miray için aklımda bir kaç şey var ama bilmiyorum hangisini nasıl alıp yollarım. Asıl zor kısmı ailesi bilmediği için çok dikkatli olmam gerektiği. Tam da ona göre bir şey var aklımda o da basit. İşte klasik kararsız kalmış ben. Çoğu insan der ya sevene her gün sevgililer günü ben kutlamam falan diye. Palavra bence bu, herkes o gün karşıdan mutlaka bir şey bekliyor. En azından ilgi. Çok kişi gördüm o sözleri söyledikten sonra sevgililer gününde karşı taraftan bi hareket görmeyip şikayetçi olan. Uf neyse işte öyle böyle şeyler.

Evdeyken ablam aradı. Annem hep benim için 'Efsun'u da evlendireyim rahat olurum sonra' falan filan diyormuş. Bu kadın cidden benim lezbiyen olduğumu unuttu ya da iyimser davranıp evlenebileceğimizi falan düşünüyor. Türkiye'de eşcinsel evlilik yok zira. Belki başka ülkelerde bu mümkün ama burda değil, en azından şimdilik.

Yazacak şeylerim tükendi içimdeki ilham perisi de kaçtığından ben gidip biraz daha 14 şubatta ne yapacağımı düşüneyim en yisi.

7 yorum :

  1. Başın sağolsun canım :/Annen e gelirsek bence anlamadı o yada anladı da anlamamış gibi davranıyo kabul etmek istemedikleri şeyleri insanlar bazen anlamazdan gelir ya sanırım annende bunu yapıyo yada hiç anlamadı gerçekten ama eğer çok üzülecekse yani anneni tanıyorsundur bence söyleme ona onları üzmeye hakkımız yok ne kadar canımızı acıtsa da susmak en doğrusu bu diye düşünüyorum bu benim fikrim tabi neyse ütüledim kafanı bu sevgililer günü yine bekar yine yalnızım kahretsin :/ amaan kafam rahat diyerekten kendimi kandırmakla meşgulüm şu sıralar ;)

    YanıtlaSil
  2. Sağol. Belki dediğin gibidir ama üzülmez bence zira bana pek karışmaz ona söylediğim zaman her şeyi yapmama da izin verir mesela hiç bilmeden izmire gönderdi. Yine de mezun olana kadar o konuyu tekrar açmayacağım. Kendini avutmak değilde cidden rahat olmak çünkü dediğim beklentinin olacağı kimse yok. Ya oldugu halde öküzlük etseydi? :))

    YanıtlaSil
  3. dimi ama :)sende üzülme herşey olacağına varır kendin için hayırlısını dile allahtan yani inançlı mısın bilemiyorum tam olarak yazıyorum böyle ama :)hayırlısı değilse uzak olsun de kendini önemse kendine iyi davran ;)

    YanıtlaSil
  4. Çok iyi davranırım ben kendime(!) Sağol :)) Sende öyle yap.

    Bu arada Müslüman'ım yaa. Pek belli etmiyorum dimi :))

    YanıtlaSil
  5. en azından iyi davranmaya çalışabilirsin :)yok canm yani ne bilim olur ya inançsız olabilirsin :)inançlı olman güzel birşey saol ben elimden geldiğince iyi davranmaya çalışıyorum kendime en azından denemedim demiyorum :) iyi geceler

    YanıtlaSil
  6. Çalışıyorum işte :) yapıyorum bişiler kendime o kadarcık. :)) Günaydınnnnnn :D

    YanıtlaSil

Yaz yaz hiç çekinme canııım ne gerek var? aramızda yabancı mı var sanki?