1 Haziran 2014 Pazar

Hediye

Bazen aşk'ın bile gücü yetmez..

Yıl dönümümüzden bahsetmiştim ya. İşbirlikçi adını almak üzere olan Damla ile konuşmuş bunlar. Ben de şüpheleniyorum kesin arkamdan iş çeviriyor diye. Damla'ya da söyledim hatta bir şeylerin peşinde ama diye. Sana mesaj atarsa bana söyle de dedim. Söylemedi pislik. Akşam mesajla yazdı kargo gönderdiğini. Onu da söylemezdi de evde olacağım için ben alır açarım diye şe etmiş. O kadar çok tembih ve tepki yedim ki açmayım diye. Cesaret edemedim şe etmeye. Hele damla. Sanki çocuğunu istiyormuşum gibi korudu kargoyu. Odama koydu, kapısını da kilitledi. Benim odamın anahtarını aldı. Gelmeyecek akşamı bekledik böylece. Karanlık lazımmış.

Saatler sonra oraya girdiğimde bir sürü mum yanıyordu. Yerde onun kendisinin çizip kestiği rengarenk yapraklar vardı. Sonbahardaymışız gibi. Sonra bir grup mum ile baş harflerimizi bile yapmıştı yere. Odanın ortasında ikinci kargo kutusu vardı. Damla mumları söndür diğer ışığı engelledi o dedi. Onları da şe edince yalnız bıraktı beni. Lamba sanırım, odada yıldızlar var gibiydi.. Oturup odanın içine öylece ağlamamı sağladı kadın... Kimse O'nun sevdiği gibi sevmedi beni.

Damla bile Okyanus'un yaptıklarını vs görünce (sanırım bir de ağlamış olmamın da şeyi vardı zira karanlıkta epey oturdum orada) gerçekten aşk var sizin için dedi. Ya da öyle bir şey özü bu yani kelimeleri onlar olmasa da. Aşk'ın bu halini hiç görmediğinden belki de. Bir de O'nun ve benim hediyelerimi karşılaştırınca siz çok benziyorsunuz dedi. Temelde aynı düşünceyle hazırlamışız. Tabii ki bende o muhteşem romantiklikteki (hayalim olan) yıldızlar yoktu ya da benzer bir şey.

İşte öyle mükemmel bir hediyeye karşı benim istediğim gibi olmayan garip hediyem vardı. Bu şehir tam bir aşk düşmanı ya. Umarım kısa zamanda kurtulup giderim buradan. Hiç sevmiyorum...

Bütün bunlar olalı günler geçti.

Şimdi olan hiç bir şeyi yazmak bile istemiyorum, hatta yaşamak bile. Hiç bir şey yapmamak, yapmak istediğim bu. Günler önce oturduğum karanlığa geri dönmek istiyorum yeniden yere oturup ağlamak.. İstediğim hiç bir şey olmuyor.

Hiç yorum yok :

Yorum Gönder

Yaz yaz hiç çekinme canııım ne gerek var? aramızda yabancı mı var sanki?