Berbat yılbaşı ne demek bilirim

İlişkiye üçüncü kişiler müdahale etmeye başlamışsa ilk aylar bitmiş demektir.

Yılbaşı partilerini sevmem, tanımadığım alakasız kalabalıkları da sevmem. Ama yanlızlığı bu kadar severken odamda tek başına geçirdiğim(!) zamanı da sevmedim. Öğleden sonra yılbaşı bileti almak için dışarı çıktım, öyle dediğime kanmamak gerek saat 3'ü geçmişti yani. O vakte kadar Miray hiç bir mesaj atmamıştı. Bende uyanmadıysa rahatsız etmeyim uyusun güzelce diye ellememiştim. Saat 2'yi geçtikten sonra bu 'rahat uyusun' yerini endişeye bıraktı yavaşça. Çünkü o vakte kadar uyanmış olması gerekiyordu. Zaman geçtikçe böyle oldu işte. İlk günlerde hafta sonu sabah 9-10 gibi uyanırdı konuşurduk son zamanlarda öğlen 1'den önce uyanmıyor ya da bana yazmıyor bilmiyorum. Saat 3'e gelirken endişelerim daha da artmaya başladı o arada dışarı çıktım işte 3 ile 4 arasında da cevap alamadım saat artık 4'ü geçince aradım ben onu cevap yok! Meşgule bile atmadı. Müsait değilse o an meşgule atardı bu defa onu da yapmadı. Endişe bildiğin korkuya dönüştü. Yaklaşık 1 saat boyunca devamlı aradım onu, arada iş hattını da aradım ama ona ulaşılmıyordu. En sonunda telefonunun şarjı bitti sanırım kapandı. Ulaşacak hiç bir şey kalmadı elimde. Öyle gözlerim doldu falan tutuyorum kendimi zira hala dışardayım deli gibi dolanıyorum sokaklarda. Bazen çaldırıyorum falan hala kapalı. Sonra iş hattını çaldırayım dedim açılmış meşgule atıp diğer hattını açtı. Onu aramaya başladım bu defa bi yandan da kendimi sakinleştirmeye çalışıyorum. Hastaymış o vakte kadar yatıyormuş falan filan. İlk başta kızdım ama sonra normal davranmaya başladım zaten sonra o bidaha sustu. Arada öyle haber alabildiğim zamanlar oldu falan. Bu zaman geriye saymaya başlamadan hemen önce aradı sesini duydum son 5 saniye kala kapattırdım ona üşüyor diye...İşte yeni yıla böyle girdik.

Şimdi bu yazının berbat olan kısmı korktuğum kısım. O geçen zaman içinde aklımdan binlerce kötü düşünce geçti. Ben bu gibi durumlarda sanırım hemen panik oluyorum bilmiyorum Onu kaybetmekten gerçekten korkuyorum ve umarım hiç kaybetmem. Hazır konu kaybetmeye gelmişken yazılacak diğer şey Işık'la tartışmış olmamız yine ayrıntılara giremeyeceğim ama son sözü benimle bir daha konuşma'ydı benimki de iyi sen bilirsin'di. Böylece defterden bir sayfayı daha kapattık. O son zamanlarda yanında huzuru bulduğum kız değildi, eskiden sadece varlığı bile yeten kişi de değildi. Neyse ya bitti gitti. Sonraki yazılarımda vs ondan bahsetmeyi düşünmüyorum.

Şimdi 2011'den iyi kötü anları sıralamak isterdim ama hiç içimden gelmiyor doğrusu. Sadece bahsetmek istediğim bir grup kız var sadece koridordan seslerini duyduğum yani kızları tanımıyorum. Saate bakıyorum 12'yi geçmiş ama bahsi geçen grup hala son saniyeleri sayıyordu. Ondan yazmak istedim yani.

İçim fena halde huzursuz, bu nasıl bir cümledir bilmiyorum ama rahatsız eden bir şeyler var. Belki bunlar pazartesi başlayacak olan sınavlarımdır.

... Yılbaşını hiç sevmiyorum. Okulda hep çekiliş yapılırdı ve ben kimsenin (hatırlamak/tanımak) istemediği o insandım... İlkokula giderken bi arkadaşım vardı İnci diyelim en iyisi o çocuk halimle maalesef sevdiklerimden biriydi. Ne zaman içten bir şey istesem kabul olurdu çocukken o şeyler basitlerdi zaten. 32 kişilik sınıftan benim ona onunda bana çıkması böyle bir şeydi, gerçi sadece o bende çıksın istemiştim ama olsun şans işte. Çok sevinmiştim öyle olduğunda. Ona ne aldığımı hatırlamıyorum ama sevmişti o ise unutmuştu bile. Hep böyle çocukluktan kalma eksik bir şeylerim var. O zamandan beri hediyeler konusunda fazla hassasım sanırım. İnsanların özel günlerini hatırlar, kutlar durduk yere de hediyeler alırım. Çünkü düşünüldüğünü bilmek mutlu ediyor insanı. Bazen çok kızıyorum niye onlar beni hatırlamıyor diye tepki gösteriyorum ne kadar alıştım desemde eksiklikleri hiç unutulmuyor. Bir gün çocuğum olursa ona yaşayamadığım her şeyi yaşatmak istiyorum her şeyden önce ona öz güven nedir ne değildir bunu bilsin kendine güvensin istiyorum...