Hey patron

Hey blog. Sana Party adındaki dandik cipsi yerken yazıyorum bunu. Değişmez mekanımız olan Bim'de kendi cipsimi bulamayınca alternatifini almıştım. Sanırım dişimi üçüncü kez kırmama sebep olacak bu. İkincisini hatırlıyor musun bilmem ama...

En son yazımda taşınmamdan bahsetmiştim. Sonrasında ise hayalimdeki işi bulmuştum. Haftasonu tatili olan, rahat ve yoğun olmayan. Resmi tatilleri bile veren bir yerdi işte. Geçmiş zamanda bırakmam ise durgun piyasada patronuma pahalıya patlamış olmamdandı. Aile şirketi gibi bir şeydi o. Beni ta en başında ihtiyacı olmadan işe almışlardı. Sadece yıllardır çalışan bireyler biraz rahatlayıp dinlenebilsinler diye. Haklıydı adam gerçi. Çok iyi insandır kendisi (Burada ima yok cidden öyleler). Beni çıkaracağını olabilecek en kibar ve hasarsız şekilde atlatabilmem için yeni iş bulunca direk oraya geçirecek söylemişti. Sanırım hayatımdaki en kibar ve tatlı kovulmaydı o. Yeni işimi bulup ayarlayana kadar orada çalışmaya devam ettim. Fazla iş yoktu doğrusu günlerin büyük kısmını sadece oturarak geçiriyorduk. Ben bile beni kovarım yani.. Bana verdiği paranın yarısını bile kazandırmamışdır oraya... Hakkını nasıl öderim bilmem...

İkinci işim ise benimle aynı gün başlayan bir grafiker ile bir haftalık deneme süreciydi. Kızı onlar eskiden beri tanıyorlarmış. Acil eleman ihtiyacında onu çağırmışlar. Sonra bende dahil olunca ikimizi de denediler. Yoğun bir işte 5 günde bir dünya şey öğrendim mesleğimle ilgili. Pek deneyim eksikliğim kalmasa da hala zaman açısından deneyimsizim. Sonra fark ettim ki eskiden beri çalışan kız benden az şey biliyor! Corel'i kullanamıyor tam olarak, kısayollar vs yok. Başka bir bölümde okumuş, tasarım bilgisi de yok. Benden daha yavaş ve bir sürü yanlış yapıp durdu. Yine de müthiş kapattı olayların üstünü de kimse duymadı. Yanlış hesaplamadıysam son yaptığı zarar 500 tl civarındaydı. Neden söylüyorum bunu? çünkü işi ben değil o aldı! kıskançlık değil. Cidden değil yani. Kızı önceden tanıyor olmalarından dolayı o aldı işi. O dururken beni alması etik olmazmış. Beddua etmek istemiyorum ama sanırım bu daha çok dua olacak zaten. Umarım kız kısa zamanda doğru düzgün çalışmaya başlar yoksa orası cidden batar yani. 

Yukarıdan çıkaracağın sonuçtan anlaşılacağı gibi yeniden işsizim. Depresyona bir adım falan kaldı. Umut ise bende pek yok. Hala savunduğum şeyi haklı çıkarırcasına iki yerden de işsiz kalmak. Bu şans değil benim beceriksizliğim gibi geliyor. Tesadüf mü yoksa gerçekten mi öyle bilmiyorum. Dünden beri yeni bir iş bakmadım. Doğrusu bakmakta istemiyorum. Sonuç yine aynı olacakmış gibi geliyor. Bazen fabrikaya girsem daha kolay olur, kovulmam da diye düşünmüyor değilim hani.. 

Ne yapacağımı bilmiyorum işte blog. Yine karıştığım bir zamandayım. Deliha gibi olsa keşke biraz hayatım. Bir grup arkadaşımla aniden kalkıp ülkenin öbür ucuna gidebilsem. Ya da sadece Okyanus ile. Sahi anlatmadım değil mi? O'nun doğum gününe gittim ben.

Öncesine döneyim biraz. Deli gibi hediye aradığım zamanda kardeşinden çok yardım aldım bak. Sonrasında uygun olabilecek şeyi buldum. Doğrusu istediğim o değildi. Ama onu yapamayınca alternatif olanı şe ettim. Umarım gerçekten sevmiştir hediyesini. Neyse uzun zamandan sonra yanında olmak müthiş güzeldi. Gerçi çokta uzun sayılmaz ama artık O'nsuz geçecek zamanlar boş ve anlamsız ve gereksiz geldiğinden zaman akmıyormuş gibi benim için. Ailesinin büyük kısmı ile de tanıştım o arada. Çok tatlı ailesi ya. Onlarla olan ilişkileri, geçmişe dair anlattıkları falan. Orada geçen her saniyenin sonsuz olmasını istedim. Çok güzel anlardı çünkü. Hayatının her anına dahil olmak istedim işte. Geriye dönmemek... 

Anlaştık gibi bir şey artık iki aydan fazla uzatmak yok görüşmediğimiz zamanları. En azından elimden geldiğince bunu yapmak istiyorum. Kendi evimizde olana kadar mümkün olduğunca sık onu görmek. Gerçi şimdi şu işsiz durumumda karamsarım ama O ve geleceğimize dair şeyler ayakta kalmamı sağlıyor. Yarın yeni ilanlara bakmalı ve bulursam görüşmeye gitmeliyim. Yapabileceğim herşeyi denemeliyim yani. O'nunla geçecek her an için bunu yapmam gerek.