Sıkıntı

Sen varmışsınki kaderimde, gönderilmişsin bana cennetten.

Belki evini görürüm diye google'dan haritalara bakıp bulamadım. Sen gel onca işten reddedildiğine hala işsiz olmana üzülme seni üzen şey bu olsun.

Anlaşıldığı üzere hala işsizim. Bir adam aradı gerçi gel denersin bir iki hafta diye ama Damla'nın işi olmadığından yemedi gitmek. Ben biraz düşüneyim dönerim size dedim. Hala dönmedim, tek başıma ne yapacağım orada moduna girdim. Damla'nın yerden haber bekliyoruz şimdi. Bende geldim onlara oturuyoruz öyle boş boş. Biraz açlıktan ölüyorum zira sahurda bir şey yemedim ve midem bulanıyor. Umarım bugün akşam olur çabucak.

Köyde hayat normal gibi geçiyor. Biraz sıkılıyordum annem Paşa'yı getirmiş düğünden dönerken. Bir de yengemde varmış arabada abimden kaçmış şimdi neler olup bitiyor tam bilmiyorum.

Diğer abim annemi aradı dün. 1 numara olan, annemde hoparlörü açtı konuşuyorlardı. Konu bana geldi nasıl olduğunu bilmediğim bir şekilde benden hemen Gezi Parkına geçti. Günde en az 4 saat kitap okuyormuş abim, öğrendiğim iyi oldu nasıl vakit ayırıyor acaba. Neyse işte Abim özet ile benim öyle bir kardeşim yok dedi.  Annem bir şey demedi sadece dinledi ama sonrasında bana kendi hayatını kur hiç birine muhtaç olmadan yaşa falan dedi. Pek fazla yazma isteği yok içimde ondan geçeceğim bunları.

Okyanus'u çok özledim sadece. Ne zaman kendimi kötü hissedip umutsuzluğa düşsem onu düşününce geçiyor hepsi. Geçmiş mesajları ve mailleri okuyorum arada. Nokia'nın Suit diye bir şeyini keşfettim bütün mesajları bilgisayara aldım böylece herşey daha kolay oldu. Hemde silinmesin diye önlem almış oldum. Bilgisayarda pek fazla yapacak bir şey bulamıyorum artık. Yaptığım en iyi şey saat bakmak oldu ya! 101 bile oynamak istemiyorum artık.

Başka hiç bir şey yapmadan sadece O'nu düşünmek istiyorum. O'nunla yaşamak, O'nunla nefes almak, yanında olmak. O'nu seviyorum...