28 Eylül 2012 Cuma

Şimdi sırada ne var?

Bu başka bir şey, herkesten önce kendine yabancı olmak.

Ben aslında seviyorum kendimi. Bazen gördüğümde aynada kim bu demediğim zamanlarda yani. O zamanlar bende tanımıyorum çünkü. Gölgeme bile yabancı bakar oldum. Kalan zamanlarda bir sorun yok çok şükür, hey böyle daha iyisin diye kendimi teşvik ettiğim bile oluyor. Nereye kadar? bilmiyorum. Yabancılaştığım başka şeylerimde var, biraz ikiye bölünmek gibi. Bir tarafım pembeye çok düşkün şu ara. Tam olarak pembe denilemez ama siyah dışındaki renkler işte. Diğer tarafım bol pantolonlar ve geri kalan erkeksi şeyler peşinde koşturuyor. Bende ikisini birleştirip garip bir karışım çıkardım ortaya. İnsan şekerde bile pembe olanı mı seçer ya? Orda mavi var turuncu var sen git pembeyi seç! olacak iş değil. Bu karışıklığı bir yerde çözmeliyim, içimdeki yabancıya ya alışacağım ya da yok edeceğim.

Odamdayım şimdi. Bazı şeyler değişmiş. Işık'tan sonra zaten minik bir boşluk vardı şimdi bu daha farklı bir boyutta diğer bir boşluğa yol açtı, değişiklik yani. Sanki biri evimdeki tüm düzeni değiştirmiş gibi hissediyorum. Burayı şimdilik benimseyemiyorum. Odaya yeni kızlarda gelince durum daha da garipleşti tabii. Şimdi tamamen misafir gibi davranıyorum kendime. Zaten son yılım yurtta, okulda. Bu yabancılığın üstüne korku salıyor biraz yüreğime.

Korkularımda başka şeyler de var tabii. Gelecek, başlı başına korku sebebi. 15 yıl oku sen sonra bir anda aaa okul bitti desinler -bitmez gibi duruyor ama- ne biçim insansınız be. Okula alıştırdıktan sonra tekme atarcasına git şimdi de iş bul ne demektir? Ben ne anlarım işten güçten? Ben anca elimde defter -lisede tabii- okula gidip gelmeyi bilirim. Birileri ödev verir, neredeyse bedava hayatımda onu araştırıp yapmayı bilirim ben. Kimse bizi okuldan sonrasına hazırlamıyor ki. Sorsan meslek ne diye onu bile bilmem. Okulların en büyük eksikliği bu bence. Okul sonrasına hazırlamıyorlar. Sudan çıkan balıklardan beter oluyoruz. Nefes almak istiyorsan torpilin olacak anca böyle hayat.

Bir diğer mesele -ki yazsam sayfalar çıkar bence burdan- okul! Milyon tane dersim var lan! Haftamın tek boş günü yok. Bildiğin uykuya hasret dolanıyorum. Tamam ilk hafta daha ve henüz ders yok ama ben biri olurda yoklama alır diye her derse koştur koştur gidiyorum. Çünkü bizim sınıflar biraz dandik hangi derse gelecekleri belli olmuyor terbiyesizlerin. Sabah 8:30'da dersi mi olurmuş? Bu ne biçim bir adalet. Zaten 11 tane dersim var nefes almaya vaktimin olmayacağı bir programım var.  Bu dönemleri de atlatıp mezun olabilirsem bence ben her haltı yapabilirim. Kendimden beklemediğim bir başarı bu ama sanırım sahneyi bana bırakabilirsiniz, ben oraya bir yorgan bir yastık atar uyurum hocam.

Babaannem bile artık yeter bitir şu okulu dedi lan. Bırak beni kadın bile bıkmış uzatmalarımdan. Yüksek lisans yaptığımı düşünemiyorum bile, eve sokmazdı artık.

Hiç yorum yok :

Yorum Gönder

Yaz yaz hiç çekinme canııım ne gerek var? aramızda yabancı mı var sanki?