Selam dünyalı ben dostum. Sana geldim yine can sıkıntısına işte. Yeni yeni notlarda getirdim. Telefon kulübesinde halay çekme çabam işe yaramadı pek. Yediğim porsiyonların da hesabını yapamadım zaten. Sonra fark ettim ki imza atmayı da unutmuşum. Kpss yalan oldu böylece. 

Geçen yazımda bahsettiğim dua tuttu gibi bir şey. İş için engelleyici bir şey çıksın dedim adamlar makineleri sattı. Fabrika yakında kapanacak yani. En azından biz öyle düşünüyoruz, müdürün imaları falanda onaylıyor biraz. Yeni makine almaya uğraşmazlar bence. Zaten dava varmış fabrikada iflas bile şe edebilirmiş.. Dua ederken yanlış mı yapıyorum acaba? Yıllardır istediğim şey gerçek olmazken bir süredir ihtimal olarak istediğim şey gerçekleşmek üzere. Fena korkmuyorda değilim hani. İçimdeki sese kulak verirsem benimle alakası bile olmadığını söylüyor. Her şey davanın sonucu... Hem zaten tutanakta yedim bugün. Fabrika kapanmadan beni çıkartacaklar belki de? Kim bilir.

Tam her şeyi düzelttim derken yeni şeyler çıkıyor. Artık yetişemiyorum belki de. Güçlü biri değilim ben o kadar. Ne kadar umursamaz görünsem de içim içimi yiyor her olayda. Birazda kafayı yedirten bir durum bu. Bazen geçmiş ile kıyaslama yapıyorum. Neden bilmiyorum aslında her şey farklıymış gibi duruyor. Bir yandan da aynıymış gibi. Yeniden karışmaya başlıyorum. Ciddi anlamda yardım almam gerek bence, ben iyi değilim.

Anneme Okyanus'la evlenmek istediğimi söyledim. Kötü bir tepki vermedi. Zaten verecek olsa söylemezdim. Öyle havadan sudan konuştuk biraz. 

Aslında biliyor musun şuan hiç yazmak istemiyorum sana. Yanlış bir zamandasın blog düşünmek istemediğim bir andayım.