Bu da başlıksız olmuş

 Merhaba sevgili blog,

 

Sana neler anlatsam bilemiyorum, nereden başlasam. Dünyalar kadar değişiklik oldu hayatımda diğer taraftan o kadar da değişmiş gibi gelmiyor. Artık işsizim söylerken kötü geliyor ama sadece artık çalışmayı bıraktım. Korkunç stresli bir dönemdi, hem çalışmak hemde bırakmak başka bir günün hikayesi olduğu için bu kısmı atlayacağım henüz ona hazır değilim.

 

Kötü günler geride kaldı şimdi sıra daha kötü günlerde lafını yaşıyor gibiyim bir parça. Aslında hayatım kötü değil yanlış anlaşılma olmasın, evde olmaktan deli gibi mutluyum ama gelecek kaygısı ve belirsizliği içimi kemiriyor sürekli tedirgin haldeyim. Sürekli ne olacak kaygısına sahip olduğumdan Keyifle oyun oynayamıyorum -ki en çok heyecanlandığım kısımlardan biriydi bu-. Biraz da eve kapanmış gibiyim, her gün dışarı çıkıp gün içinde pek çok insanla konuştuğum durumdan sadece Okyanus ile konuştuğum duruma geldim. Bazı günler ablam ve annem arıyor onlarla da konuşuyorum ama bunun dışında sürekli evdeyim. Haftada 1-2 kez market için çıkıyorum sadece. Sanırım bu da mevcut ruh halime iyi gelmiyor. Birbirini besleyen döngüye sıkıştım.

 

Yeni bir şeye sıfırdan başlarsın da her şey çok fazla gelir ya o haldeyim. Adım adım ilerlemem gerek diye hatırlatıyorum kendime ama bir sonraki adım nereye olacak sorusuna cevabım yok. Sabahlarım bu belirsizlikle başlayıp aynı şekilde uyuyorum. Gün içinde neler yaptım nasıl geçti o kadar hatırlamıyorum. Faydalı bir şeyde yaptığım yok yani herhangi bir yere adım atıyormuşum gibi gelmiyor. Son bir kaç gündür yeni bir şey denemeye çalışıyorum; 5 dakikada düzeltemiyorsan endişelenme. Ama 5 dakikalar bitmiyor... 

 

İşsizliğimin yeni bir boyutu da maddi kaygılar. Yani her zaman çok rahat oldum diyemiyorum çünkü hiç olmadı ama şimdi bir gelir hali olmadan daha da panikliyorum. Üzerine kapalı hava durumları da iyi gelmiyor. Sanırım pek iyi değilim karmakarışık yazmayı da bıraksam iyi olacak. Çok fazla iyi kelimesini de kullanmışım zaten. O halde sonra görüşürüz, belki, bir ara.