14 Aralık 2013 Cumartesi


Şans: boru zannettiğin floresan lambayı zemine bir kaç kez vurmama rağmen kırılmamasıdır.

Pek çok kez ailemden kaçma isteğim oldu. Ama sanırım hiç bu kadar belirgin olmamıştı. Zaten onlarla büyümemiş olmamı şu ara şanstan sayıyorum yani. Sanırım dün annem abimi aramış. Abimde Gezi Parkı ile ilgili olan eski yazılarımı okumuş sanırım tekrar. Sonra annemi bildiğin doldurmuş. En son annem bana sen Müslüman değil misin? Peygamberini sevmiyor musun diye bile sordu.  Nasıl bir algı oluşturmuşlarsa Atatürk'ü sevince onları sevemiyoruz sanki. Abimleri anlamaya çalışayım diyorum ama yok yani mantığım algılamıyor. Tamam birini ya da bir şeyi seversin, laf söyletmesin ama bu kadar tapmanın anlamı yok bence. İçinde minik bi parça hep sorgular acaba doğru mu diye. Bende öyle oluyor yani ama sanırım onlarda öyle bir parça yok. Onlar gibi olmadığım için yok etmeye mi çalışıyor nedir anlamadım yani. Bi rahat bırak ya çek git işte işine. İyiyim ben kendimle. 

Çalışırken cebimde taşıyorum telefonumu. Takoz ya sanırım önemsemedim, yine çalışırken cebimden düşmüş. Zeminden gelen çarpma sesini duyunca fark ettim yere ekranının üzerine yapışmış telefon. Aldım onu kapağını falan gayet taktım baktım çok normal görünüyordu. Tekrar cebime koydum. Bi süre sonra molaya çıkınca ne alemde bir bakayım dedim. Biraz da Okyanus'a yazarım diye düşünüyordum. Tuş kilidini açmamla ekran gitti. O mola boyunca ekranı 10 saniyeden fazla açık tutamadım. Telefonu açıyorum normal şifreyi falan da giriyorum sonra gidiyor ekran. Mola bitince düzeldi. Tekrar gitmedi. Ama bu kez fark ettim ki mesajlarımı silmiş! ne var ne yok hepsi gitmiş. Damla'ya anlattım bunu "telefonun intikamı fena olmuş" dedi. Hak verdim bende, bıraktım kendi haline...

Bilgisayarım biraz kafayı yedi. Skype açmıyor, açtığında da bilgisayarı kullanamıyorum. Her şeyi iptal ediyor sonra skype'ı kapatmam bile dakikaları buluyor yani. Sonra başka yerlere bakayım dedim belki virüs falan bulaşmıştır diye, bir sürü programla ayrı ayrı tarattım ama yok. Casus yazılım taramaları da yaptım o da yok. Her yolu denedim yani sorunu bulamadım. Bilgisayarı yedekledim bende çökmesini bekliyorum şimdi.

Evde yemek yapmıyoruz pek. Buna rağmen Damla'nın evden gelecek fırınını hevesle bekliyorum. Çok seviyorum halbuki yemek yapmayı ama ben vakit bulamıyorum Damla'da aynı benim gibi olunca çoğunlukla tost yapıyoruz. Bir de makarna. Makarna vazgeçilmezdir. Bol makarnalı günler...


Hiç yorum yok :

Yorum Gönder

Yaz yaz hiç çekinme canııım ne gerek var? aramızda yabancı mı var sanki?