Hayat aşıkken daha anlamlı bence. Daha gerçek ve çok daha güzel.
Karmaşık hayatımın bir kısmını çözerken diğer taraflar biraz daha karıştı bence. Damla'nın evliliği yani planları daha ciddi bir hal almaya başladı. Büyük ihtimalle Eylül'de evlenecek. Gerçi Mart'ta olacak olaylara bağlı bu karar hala. Onlar için yolunda giderse böyle olacak. Gitmezse bir yıl daha ertelerler sanırım.
O evlenme planları yaparken bende panik yapıyorum. İş buldum ama deneme süreci bu. Yeni başladı yani. Herşeyi hatasız ve çok ama çok düzgün yapmam gerek. 9 ay sonra herşey çok değişmiş olabilir. Değişmemişte olabilir. Yine de hazırlıksız olmak istemiyorum. Bu süre içinde olabildiğince hazır olmalıyım herşeye. Ya da belki hiç bir şeye. Yine de onun gidişi yalnız kalacağım gerçeğini değiştirmiyor. Annemi alıştırmam gereken şeyler var.
Diğer taraftan bu evden gidersem diye ufaktan seviniyorum. Küçük oluşunu falan bir şekilde hallediyoruz da misafirleri halledemiyorum. Bugün mesela, aileden birine kız istemeye gittiler. Tanışma oldu daha çok ama bütün sülale toplandı yeminle. Sanırsın görüşmek için fırsat bekliyorlarmış! Bence çok gereksiz tüm bunlar. Yani tamam isteme var, gittiğinde de söz yaparsın olur biter. Annenle baban olur yanında da. Amcan? Yengen? Onlar niye gidiyorlar. Hadi gittiler tamam. Lan sülalenin geri kalanı niye burada? Tamam burada iyi hoş. Niye sizin evde değilde bizim evdeler? Hadi bunu da açıkla! Yeminle evi müsait diye mi geliyorlar anlamadım. Gidin damat adayının evinde oturun kardeşim. Ona istenecek kız bize değil. Bir dünya misafirin tek iyi yanı kuzenimin düğününe onları bahane edip gitmedim. O kadar yani.
Neyse Damla'nın planlarından dolayı evlilik adetleriyle ilgili falan bir sürü şey öğreniyorum. Zor iş ya. Eşyalar falan, kim neyi alacak, ne zaman ne olacak derdi falan. Bir taraftan iyi ki böyle şeylerimiz yok diyorum. Diğer taraftan evlenebilmek ve bunu çevrenin kabullenmesi, mutluluğunu paylaşması falan müthiş olurmuş gibi geliyor. Böyle bir şeyde farklı hissetmemek elde değil bence.
Eşyalar demişken, Damla gidince bir sürü yeni eşya almam lazım lan! Zaten koltukları aldığımız yer arıza çıkardı fena sinirlendim onlara da. Neyse ki hallettim sayılır, en azından kağıt anneme ulaşınca halledilmiş olacak. Eksilecek eşyaları şimdiden almaya başlayım bence ben ufak ufak.
Sanırım bütün özetleri yazıp seni bilgilendirdim blog. İşim kesin olunca onunda her bir şeyini yazarım sana. Şimdilik tam girmeyim oraya. İyi geceler madem...
Fotoğraflar yine alakasız ama ne yapayım, bunları eklemek istedim sadece. Sanırım şimdiye kadar hiç bir yazımla uyumlu fotoğraf eklemedim ben. Hmm cidden ya.
